Soğuğu hissetmedim kar yağan kış günü
Dün geceki kadar canım acımadı
Tokat gibi indi haberin
Gözyaşlarımı derin kara kuyulara bıraktım
Onlar bile yetmedi
Dalgalar götürdü yüreğimi
Hayal dünyasına açılan penceremi sürgüledim
Taş keserken ruhumu
Temiz ve serin hava da bile nefes alamaz oldum
Damarımdan kan akmaz oldu
Korumaya yaşatmaya çalışsalar da
Sevgi bağlarımı tortular kapladı
Erittin aşındırdın tüm güzelliklerimi hastalıklı sularında
Gölcükler oluştu akan göz pınarlarımdan.
Müge
İmga
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder