Halka

Bir metal halka içinde kaybolur her şey 

Ruhundaki girdap

Hayalleri süpüren  

Bir elektrikli süpürgedir beyninde gezinen. 

Takılınca tanınmaz olur çiftler 
Devamlı çalınan telefonlar 
Yolun basında teklemeye başlar.
Zamanla sessizleşir.
Eve gidince kapıda beklermiş gibi olur telefonun ucundakiler
Hatırı kırılmasın rutinleri başlar.
Heyecanla sesi beklediğine 
Bir mesaj atması zor gelir.
Su da bir bitsin bu da derken 
Dört duvara bile girmediğin insanla
Arana girivermiş duvarlar 
Nasılsa halkası var diye.
Hep evde sandığın eldekini beğenmez olursun.
Bir de işin sonunda 
Dimyat'a giderken evdeki bulgurdan olmak vardır. 

 

Müge İMGA

 

 

Sorarım

İstediğin oldu mu? 

Herkesin toplandığı o tahta kutu

Yanı başından yükselen bir ses 

Hayatın tamamının özeti değil mi sence 

Giydiğin o beyazlara yetti mi ?

Takılıp gittiğin bir avuç paraya

Sürüklendiğin o mavi, bembeyaz bir huzur verdi mi ?

Onun derdinden yıktığın yuvan geri geldi mi ?

Diktiğin gözlerin simdi karaları gözler iken umut veren beyaz önlüklü oldu mu sana

Müge İMGA  

 

 

Gittiğim gün

Gökyüzüne sıçrar hüznüm 

Bulutlar çeker alır gözyaşlarımı 

Basına Karalar barlar yas tutar bu gönül 

Gelene gidene hiddetini salar.

 

İflah olmaz anılar sarar etrafımı

Düğümlü boğaz geçit vermez

Tatsız lokmalara

İçtiğin su kar etmez çöl olmuş bağra

Bakışlarını unutturmaya niyetli gözler kapanmaz

Ensemde gözlerin beni izlerken

Her köse basına vurur gölgen 

Bir parçası kaybolmuş puzzle gibi tamamlanmayı bekler. 

Siyanür Ruhlular

Ruhumdaki kara taşları atarken birbir denize 

Yaşlı amcadan kağıttan gemilere ruhunun karalıklarını yazmayı öğrendim.

Hep mi mutsuzsun dedim.

İçimdeki sesten duyamam seni evlat

Görünmez yüksek kara duvarlar 

Herşeyin şekillendirildiği kalıplar 

Cevapsız sorularda saklı kurallar 

Burada idealizm var dedi.

Bembeyaz kağıtlar bile dolarken 

Güneşin bile kavurup yakmadığını

Hayallerin zehirlendiğini

Deryalar kadar yüreğin bile 

Yıllarca siyanürlendiğini

Masmavi denizin hergün kin,nefret,öfke 

Geçmis hesaplaşmalarla karardığını

Okyanusların dahi başa çıkamadığı 

Sevgisizliğin, anlaşmazlığın dozunun arttığı

Hergün mutsuz yüzlerin birilerini daha yaftaladigini gördüğümde

Uzaklara yelken açıp başka koylarda

Deniz mavisi gök maviliğinde 

Pembe insanların olabileceği ümidiyle 

Kürek çekmeyi  

Ve sonunda

Ebediyete kadar susmayı öğrendim.

Müge İMGA