Halka

Bir metal halka içinde kaybolur her şey 

Ruhundaki girdap

Hayalleri süpüren  

Bir elektrikli süpürgedir beyninde gezinen. 

Takılınca tanınmaz olur çiftler 
Devamlı çalınan telefonlar 
Yolun basında teklemeye başlar.
Zamanla sessizleşir.
Eve gidince kapıda beklermiş gibi olur telefonun ucundakiler
Hatırı kırılmasın rutinleri başlar.
Heyecanla sesi beklediğine 
Bir mesaj atması zor gelir.
Su da bir bitsin bu da derken 
Dört duvara bile girmediğin insanla
Arana girivermiş duvarlar 
Nasılsa halkası var diye.
Hep evde sandığın eldekini beğenmez olursun.
Bir de işin sonunda 
Dimyat'a giderken evdeki bulgurdan olmak vardır. 

 

Müge İMGA

 

 

Sorarım

İstediğin oldu mu? 

Herkesin toplandığı o tahta kutu

Yanı başından yükselen bir ses 

Hayatın tamamının özeti değil mi sence 

Giydiğin o beyazlara yetti mi ?

Takılıp gittiğin bir avuç paraya

Sürüklendiğin o mavi, bembeyaz bir huzur verdi mi ?

Onun derdinden yıktığın yuvan geri geldi mi ?

Diktiğin gözlerin simdi karaları gözler iken umut veren beyaz önlüklü oldu mu sana

Müge İMGA  

 

 

Gittiğim gün

Gökyüzüne sıçrar hüznüm 

Bulutlar çeker alır gözyaşlarımı 

Basına Karalar barlar yas tutar bu gönül 

Gelene gidene hiddetini salar.

 

İflah olmaz anılar sarar etrafımı

Düğümlü boğaz geçit vermez

Tatsız lokmalara

İçtiğin su kar etmez çöl olmuş bağra

Bakışlarını unutturmaya niyetli gözler kapanmaz

Ensemde gözlerin beni izlerken

Her köse basına vurur gölgen 

Bir parçası kaybolmuş puzzle gibi tamamlanmayı bekler. 

Siyanür Ruhlular

Ruhumdaki kara taşları atarken birbir denize 

Yaşlı amcadan kağıttan gemilere ruhunun karalıklarını yazmayı öğrendim.

Hep mi mutsuzsun dedim.

İçimdeki sesten duyamam seni evlat

Görünmez yüksek kara duvarlar 

Herşeyin şekillendirildiği kalıplar 

Cevapsız sorularda saklı kurallar 

Burada idealizm var dedi.

Bembeyaz kağıtlar bile dolarken 

Güneşin bile kavurup yakmadığını

Hayallerin zehirlendiğini

Deryalar kadar yüreğin bile 

Yıllarca siyanürlendiğini

Masmavi denizin hergün kin,nefret,öfke 

Geçmis hesaplaşmalarla karardığını

Okyanusların dahi başa çıkamadığı 

Sevgisizliğin, anlaşmazlığın dozunun arttığı

Hergün mutsuz yüzlerin birilerini daha yaftaladigini gördüğümde

Uzaklara yelken açıp başka koylarda

Deniz mavisi gök maviliğinde 

Pembe insanların olabileceği ümidiyle 

Kürek çekmeyi  

Ve sonunda

Ebediyete kadar susmayı öğrendim.

Müge İMGA

Ve

Öyle büyük ön yargılar vardır ki
En büyük karlı dağların zirvesinden
Yuvarlanarak dev bir çığ haline dönüşmüştür.
Ve öyle büyük günahlar vardır ki yargılanır yargılanır sonu gelmez mahkemeler de

Ve
Vicdanın, en huysuz avukatındır.
Ben haklıyım dedirten
Canını suçsuz yere yaktıkların senden bir haberdir.
Sadece sesini Allah işitir.

Ve
Bir sabah uyanırsın
Bir avuç dolusu kum gibi savurduğun kara dualar yağar başından aşağı
Hiç beklenmedik hiç olmamış rahatsızlıklar seni bulur fark etmez.
İsyan edersin.
Fark edemediğinden yine aynı varlıkların yüreğini burkar yaralar.
Yüreği bembeyaz güvercinlerin umut kanatlarını kırarsın.

Kara kaya üstünden

Yaşlar dökülür durmadan
Omzuna gerek kalmadan
İçine dokunmuş yaralar açmışlardır.
Gideceğin tek yer bir kayanın üstüdür.
Her öğün ağlamak istersin üzerinde
Mavi deniz alıp saklarken sesini
Bakmışsın gıpgri olmuştur.
Ne biri ölmüştür.
Ne biri uzaktadır.
Ne bir hasretlik ne de bir hiddet
Sadece koskocaman bir yalnızlık
O kadar büyüktür ki;
Çocukken içini pamuktan sandığın göklerdeki bulutlar kadar
Seni öyle bir sarıp sarmalamıştır ki;
Kimse senin aslında kimsesiz olduğunu hissetmez.
Üzgün olduğunda her açtığın telefonun ucundaki sesin ya işi vardır.
Ya o telefon hiç duyulmaz cevaplanmaz.
Beni aramıyorsun diyenler
Bir kimsesi yok iken boş oturur iken seni hatırlayanlardır aslında.
Müge İMGA

Üşümek

Sırtı değil de ruhu ürperince üşüyor insan. Müge İMGA

Yaşam

Hayat bir film mi yoksa

Fark edilmeden çekilen

Bir dakika sonra ne olacağı belirsiz

Hem yazan hem oynayan olamadığımız

Tutuğumuz kaleme müdahale olan

Hayatın tamamını çizdiğine kararlı kesip atarken

Taşlarını dizdiğini zannederken

Kum dan kalelerinin yıkan

Bir peri ya da şeytan gelip tavrını koyan

Seni beklemediğin yereler taşıyan

Ya batıran ya da çıkaran

Bazen su yuttuğun  bazen kulaç attığın okyanustur.

Müge İMGA

Sen

Çocukluğumsun sen benim

Kalbi kıpır kıpır eden

Beyaz fırfırlı elbisesi

Bukleli saçlarıyla sokaklarda koşuşan küçük bir kız çocuğusun

Umut dolu yarınlarımsın

Başımı yasladığımda

Dünya umuruna gelmeyen huzurumsun.

Müge İMGA

Muge's Poems, Oil Color Paint and Other Designs

https://www.facebook.com/demuguet

Martı

Sevdiğim git yanımdan
Şimdi sevsen bile çok geç artık
Kıyametin içinde sıkışıp kalmışım
Acılar içinde kararmış her yer

Yaşantıma gözlerini dikmiş her dilden kocaman bedenlerde

Film şeridi olmuş hayatım.
Kimine göre malzeme kimine göre vicdan muhasebesi olmuşum.
Kapkara örtü serilirken çığlıklar içinde yağmurlar düşmüş üzerime.

Leylekler getirdi demişlerdi.
Şimdi bir martıyım nereye gittiğimi bilmeyen
Beyazlar içindeki ablalar bir yere götürürken
Uğultular geliyor kulağıma "Hatalıydın" diyen
Sadece sokağa çıkmış yürürken
Ne kadar suçlu olabilirdim ki ben?

Müge İMGA
 

Mutluluk

Rüzgar eser
Usulca sözcükleri kulağına üfler sanırsın.
Dalgalar kumlara kavuştukça
Bahsettikleri bir şey var sanırsın.
Güneş doğar,
Medet umarsın
Gökyüzüne uzun uzun bakar yıldızlar göz kırpar sanırsın
Bir de ey de başını kendine bak dost
Gözlerden okunur
Saçlardan akar
Ellerden süzülür.
Ağızdan dökülür.
Yürüyüşünden görülür.
Yayılır halkalar halinde.
Mutluluk, içimizde.

Müge İmga

Gelgit

 Ömrü yapraklar gibiydi
 Oradan oraya savruldu
 Rengarenkti günleri
 Çiçek açmıştı gözleri
 Yanındaydı herkes
 Gülerken güldüler
 Hüzünlüyken yoktular
 Aşkın acısını da
 Kötümserliğin sonunu da çekti
 Astı yüzünü
 Kararttı kendi elleriyle hayatını
 Sarardığında kalmadı kimse
 İyi gün dostuydu herkes
 Dostlukta yanlıştı,
 Onun değil
 Sevincin hayaletleriydi onlar
 Mutluluğun yanındaydı hepsi
 Hayatı, gözleri kapalıyken gördüğü rüyadan
 İyimserlikten ibaret,
 Ta ki düşene dek,
 Attı betti benzi
 Kaldıranı olmadı
 Sırt çevireni oldu
 Sandılar yeniden doğar yine,
 Yanılmıştılar.

 Müge İmga

Sese yürü

Vav gibi eğil bu yoldan çekil git dediler.
Elif olursan alır başını gideriz dediler.
Yek oldum acılar ok gibi yağarken
Bedenimde bir gül doğdu yüreğimde
Ne arkamda bir destek ne bir önümde kılavuz
Mayın tarlalarından geçtim
Şehrin surları üzerime geldi dalgalar peşi sıra kovalar oldu
Geceler haram gözyaşları içtiğim sular oldu.
Bir ses üfledi yüreğime hep

Haydi haydi gel bu yoldan gel bu yandan.

Müge İmga

3.kişi

Ne söyleyebilirim ki
Hak iddia edebilir miyim ki
Sev diyemem
Kal diyemem
Bir başkasını takmışken koluna
Çektirmişken fotoğrafı
Yüzünde kocaman bir tebessümle
Dalga geçer gibi
Benimleymişsin gibi
Aranıza paravan
Yanınıza set
Üçüncü bir kişiyken
Halen benle gibi davranmaktayken
Atabilseydim kahrolası bütün haberleşme cihazlarını
Arabadan, evden çevremden
Taşınsaydım var başka diyarlara.

Müge İmga

 

Ada

Kimsenin uğramadığı gönlünde
Büyüttüğü saf ve temiz sevgisinde
Hep var olan düşünce
Elbet bir gün doğru insan
Bu ıssız adaya uğrayacak

Öyle inandırıcı inceleyecek ki onu
O ipiri gözleriyle
Ada yalnızlığını
Birdenbire unutup
Üzerinde dolaşan bu canlıyı
Tüm sahile vuran dalgalardan
Koruyacağına söz verecekti
Ta ki o adaya yeni bir vapur gelip de
O canlıya yeni bir umut ışığı doğana dek
Yani sonsuzluğa dek.
 

Müge İmga

Ağaç ve kuş

Yüreği kocaman kendi minyon
Hayatı seven çevreye tebessümle bakan
Kendi yolunda prensipleri ışığında ilerleyen
Yolunda uçarken
Büyük bir ağaca kanatlarını çarpar.
Oracıkta yaralanan kuş
Unutulmaz ıstıraplar çekeğini sanar
Bunun bir dönüm noktası olacağını bilmeden.

Müge İmga

Ah bu şehir!

Ah! Bir gidesim var buralardan
Toplasam tası tarağı
Kaçsam bilinmeyenlere
Plansız gözümü yumduğumda
Hayal ettiğim fotoğraflar gibi
Hiç bir tanıdık simanın olmadığı
Yeni insanlarla dolu
Kalabalık içinde mi?
Issız bir ada da mı ?
Nasıl bir çekip gitme duygusudur bu
Hem bağlı hem özgür olmak
Ne onla ne de onsuz olabilmek
Dar gelir o koskoca bulvarlar
Kısalıverir o uzun yollar
Üstüne gelir basar boğar
Tanıdık yüzler sıkıntı
İşler tek düzedir.
Kimse tutamaz dersin ama
Birkaç seven olmasa kim tutar ki zaten
Bu ne onla ne de onsuz şehirden
Kaçmayı düşünme vakti
Hatırlatıverir esirliğini
Çıkıp gitsen bile bir süreliğine
Dönüverirmiş bulursun kendini
Mıknatısla çekilmişçesine ensenden
Esir almıştır her geleni
Belki tarihin gizli sırrıyla
Bir büyüyle bağlanmıştır
Belki de görünmeyen kelepçelerle.

Müge İmga

 

Ah o Ay!

Deniz kenarında oturmaktayım
Derin düşünceler içinde
Kafamı kemiren kararsızlıklarla
Sesler konuşmakta
Sol yanım farklı
Sağ yanım ondan apayrı
Susmak bilmiyor uçuruma sürükleyenler
Rahat bırakmıyorlar kendin karar veresin
Her dalga vuruşu
Sanki bir şeyler söyler gibi
Gerçekleri gösterir gibi
Ama o Ay yok mu?
İnsanı mantığından uzaklaştıran
Doğrudan hayallere sürükleyen ah o Ay
Gündüzün sert gerçeklerini örten
İnsana bir yalnızlık
Evinin bir köşesine sinme duygusu
Ah o Ay!

Müge İmga

Aklımda

Kısacık bir yolda
Güneşin altında
Yolların ebediyete uzanışını isterken
Aniden döndün köşebaşından
Geçen saatlerin durmasını isterken ardından
Arkandan bakakalırken
Işıklı yolda kayboldun adeta
Koşamadım ardından
Çivilendim olduğum yerde

Güneşin beni değil
Kalbimi kavurdu
Giden sen değil
Gölgen oldu
Yüzüne bakamadığımdan
Arkandan doya doya baktım son birdefa

Korktum;
Arkana dönüp bakacağından
Geri gelmeyeceğinden
Hayatın anlamsızlaşacağından
Kimsenin senden güzel olmacağından
Kimsenin senin yerini tutamayacağından
Bir daha o güzel sözlerini işitemeyeceğimden
Kimsenin senin yerini tutamayacağından

Seni eğer unutamazsam
Ne yapabileceğimden
Derdime çare bulamayacağımdan
Dermanım olacak biri daha olmayacağından
Korktum.

Müge İmga

Atık hayatlar

Ota ona buna aşkım derler.
Kelimeler değerlerini yitirirler.
İnsanlara fiyat biçerler
Bayanlar laf,
Baylar söz ederler.
Beğenmediklerine sataşıp
İşlerine gelince ittifak ederler.
Parayla güzellikle işleri olur.
Bayanlar paraya
Baylar Rus güzelliğine
Karşı cinsler düşünürken
Boşanırken akıllara düşer
Ruh güzelliği,
Hayat arkadaşlığı,
İyi günü, kötü günü.
Kimse kimseden memnun olmaz.
Kenarda kal, daha iyisi çıkmazsa sana dönerim derler.
Onun bunun sözüne uyup başkasına giderler.
Zaman doldurmak için takılıp
Evlilik programında ekrandan gördüğüne
Aşığım diye ağlarlar.
Arkasını dönünce başka taliplerimi arıyorum derler.
Madem öyleydi tanımadığın insana “Niye ağlıyorsun?” demezler.
Beğenilmemek acı verince beğenene aynısını tattırmayı denerler.
İkiye üçe bakmadan saman altından su yürütüp,
Tek eşli gibi davranıp kimi canı çekerse sevgilim der.
Aniden öğrenir diğeri olduğunu ötekiler.
Aşkı mahvederler
O da yetmezmiş gibi,
Çocuklarımıza yeşil bir dünya isteriz derler.
Lüzumsuz tüketim ederler.
Dünyayı çöp tenekesi sanıp
Sağa sola çöp atıp
Dünyayı dar ederler.
Betonlar içinde hapsolur giderler.
Bir laf edersin atılmış hayatlarına linç ederler.

Müge İmga

Ayrı Beyazlar

Tarih kokan binada
Avluda bir heyecan
Cennet kadar süslü bir yer
Belirir kapıdan gelin ile damat
Yüzünde koskocaman bir tebessüm
El sallar damat kolunda peri misali misafirlere
Onlar mutluluğa şahit zannederken kendilerini
Merasim biterken belirir ansızın
Çift kollu merdivenden hızla çıkan bir beyaz peri
Her adımında aydınlatır bastığı yerleri
Masumiyetin ışığı kamaştırır gözleri
Bembeyaz olur her yer
Çarmıha gerilmişçesine durur
Sallanır yuvarlak pencereden
Bırakır ardından boşluğa kendini
Uçuverir beyaz güvercin gibi
Kimse fark etmez arkasındaki iki şahit dışında.

Müge İmga

Beklenti

Gezindim sokaklarında
Çektim içine deniz kokusunu
Vapurlarda seni aradım
Ufuklara daldı gözlerim
Dostlar habersiz
Çok efkarlısın neyin var dediler
Ama aslında kimseyi değil
Birinin gelmesini bekledim
Baharları bekledim
Geleceğin son bahar
İlk baharımız olsun istedim
Güneşinde ısındım
Yağmuruyla ıslandım
Şarkılarda aradım seni
Güldüm söyledim dertleştim
Kendimle konuştum
Günleri saydım
Mantığımla kavgalı
Hislerime yenik
Özledim İstanbul’u özlediğin gibi
Özledim İstanbul’un seninle olanını
Ben aslında seni özledim.

Müge İmga

Beni güzel hatırla

Ardımdan gözü yaşlılar baksa da 
Onlardan olma
Sana inkar, vakurca kaçmak yakışsa da
Arada bir uğra son yolculuğumdan sonra
Sebebimi tek başına paylaş
Herkesle aynılaşma.
Başucumda, ne yaptım? Diye sorma
Son görevin sadece bir buket çiçek olsun. 
O da farklı olsun
Kendini böyle hatırlat.

Müge İmga

Bir ölüye mektup

Bu sabah sıcağı tuttum yanmadı elim
Soğuğu hissetmedim kar yağan kış günü
Dün geceki kadar canım acımadı
Tokat gibi indi haberin
Gözyaşlarımı derin kara kuyulara bıraktım
Onlar bile yetmedi
Dalgalar götürdü yüreğimi
Hayal dünyasına açılan penceremi sürgüledim
Taş keserken ruhumu
Temiz ve serin hava da bile nefes alamaz oldum
Damarımdan kan akmaz oldu
Korumaya yaşatmaya çalışsalar da
Sevgi bağlarımı tortular kapladı
Erittin aşındırdın tüm güzelliklerimi hastalıklı sularında
Gölcükler oluştu akan göz pınarlarımdan.

Müge İmga

Bırak

Terk edesim var bu gece bu yurdu
Gecenin hüzün karanlığında
Işıklar akan damlalar gibi
Yıldızlar bırakılan izler gibiyken
Unutulmuşsun zaten çoktan
Aşk bu şehri terk ettiğinden beri
İzin kalmamış
Ona buna rezil olmuşuz artık
Hissiz kalmış taşa dönmüş yürekler
Dertler bir kenara bırakılmış
Günler su misali
Geçip gitsin istenmiş
Sonu gelmiş her şeyin
Ölüm gelse ne yazar ki!

Müge İmga

Birden

İçimde bir boşluk hissiyle 

Aydınlığı karanlık bastı
Güneş yerini aya bıraktı
Yıldızlar aniden sönükleşti
Deniz durgunlaştı
Yakamoz kayboluverdi
Hercailer boyun büktü
Gülen gözler yaşlarla doldu
Ve seni kaybettik.

Müge İmga

Bitmiş

Geçmiş olsa da hepsi
Geç kalınmış olsa da aşka
Boş gelir yokluğunda
Duymak istesem uzakta
Koşmak istesem tutsak
Konuşmak istesem kekeme
Ruhumun derinliklerinde
Yüreğimin bir köşesinde
Aradığımı kimseye itiraf edemediğim.

 Müge İmga