Interior Architect and Designer

16 Aralık 2014 Salı

Kara kaya üstünden

Yaşlar dökülür durmadan
Omzuna gerek kalmadan
İçine dokunmuş yaralar açmışlardır.
Gideceğin tek yer bir kayanın üstüdür.
Her öğün ağlamak istersin üzerinde
Mavi deniz alıp saklarken sesini
Bakmışsın gıpgri olmuştur.

Ne biri ölmüştür.
Ne biri uzaktadır.
Ne bir hasretlik ne de bir hiddet
Sadece koskocaman bir yalnızlık
O kadar büyüktür ki;
Çocukken içini pamuktan sandığın göklerdeki bulutlar kadar
Seni öyle bir sarıp sarmalamıştır ki;
Kimse senin aslında kimsesiz olduğunu hissetmez.
Üzgün olduğunda her açtığın telefonun ucundaki sesin ya işi vardır.
Ya o telefon hiç duyulmaz cevaplanmaz.
Beni aramıyorsun diyenler
Bir kimsesi yok iken boş oturur iken seni hatırlayanlardır aslında.
Müge İMGA

Hiç yorum yok: